«Παρά το γεγονός ότι ήθελα να γίνω μητέρα, θα έλεγα ότι το ταξίδι μου προς τη μητρότητα είχε, στην καλύτερη περίπτωση, τα πάνω και τα κάτω του.
Οι γιατροί πάντα μου έλεγαν ότι θα ήταν πιο δύσκολο για μένα να μείνω έγκυος, για αυτό αποφάσισα να προλάβω την πιθανή υπογονιμότητά μου και άρχισα να βλέπω τον κορυφαίο βελονιστή γονιμότητας της Νέας Υόρκης. Σε αυτόν πηγαίνουν όλοι μετά από μια αποτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση. Αποδείχθηκε ότι οι γιατροί έκαναν μεγάλο λάθος και έμεινα έγκυος αμέσως.
Δεν ήμουν πραγματικά προετοιμασμένη για αυτό. Εκείνη την περίοδο, ο σύζυγός μου είχε ξεκινήσει μια νέα δουλειά, έμενε στο New Hampshire και πηγαινοερχόταν τα σαββατοκύριακα. Αποφάσισα ότι έπρεπε να είμαστε όλοι μαζί. Έτσι κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και μετακόμισα με τον έξι εβδομάδων γιο μας από τον όμορφο πλακόστρωτο δρόμο της Tribeca σε έναν χωματόδρομο σε μια δασώδη περιοχή του New Hampshire.
Έπεισα τον εαυτό μου ότι η πόλη δεν ήταν πια για μένα και θα ζούσαμε μια εξιδανικευμένη βουκολική ζωή με το νεογέννητο μωρό μας (τραγουδώντας δίπλα στη φωτιά, ίσως;). Στη συνέχεια, ανακαλύψαμε ότι έχω προδιάθεση για επιλόχειο κατάθλιψη (είχε η μαμά μου, η γιαγιά μου, κ.λπ.). Οι ορμόνες μου άρχισαν να μου παίζουν παιχνίδια και έχοντας αφήσει μια ζωή 12 χρόνων στη Νέα Υόρκη, ξέφυγα. Μόνο αφού σταμάτησα να θηλάζω τον γιο μου στους 13 μήνες που οι ορμόνες άρχισαν να μειώνονται, ένιωσα και πάλι περίπου ο εαυτός μου. Παρά τις ενοχές που φώλιαζαν μέσα μου επειδή δεν ήμουν αυτό το τέλειο υπόδειγμα μητέρας που ζήλευα στις άλλες.
Μετακομίσαμε στη Βοστώνη και αποκτήσαμε άλλα δύο μωρά. Ξανά επιλόχειος κατάθλιψη. Κάποιοι αναρωτιούνται γιατί έκανα κι άλλα παιδιά αφού είχα τόσο βαριά κατάθλιψη. Για να είμαι ειλικρινής, το έκανα επειδή ήθελα οικογένεια. Ήθελα να έχει ο γιος μου αδέρφια και υπερεκτίμησα την ικανότητά μου να νικήσω μόνη μου την κατάθλιψη.
Εύχομαι να μην βιώσει κανείς επιλόχειο κατάθλιψη. Ωστόσο, εμένα με έκανε να δω προσεκτικά ποια θέλω να είμαι. Επομένως, αν δυσκολεύεσαι, δεν είσαι μόνη, δεν είσαι κακή μητέρα, και αν είσαι έτοιμη, θα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από εκείνους που αγαπάς. Είχα την τύχη να έχω στη ζωή μου ανθρώπους που με αγαπούσαν όταν εγώ δεν αγαπούσα τον εαυτό μου και βρήκα πολύ καλούς γιατρούς.
Ξέρω, επίσης, ότι δεν έλαβα υπόψη το πώς σε αλλάζει η μητρότητα και δεν νομίζω ότι ήξερα τι σημαίνει αγάπη πριν κάνω παιδιά. Η πιο βαθιά και έντονη επιθυμία μου είναι να μάθουν τα παιδιά μου πόσο τα αγαπώ και ότι θα είμαι πάντα δίπλα τους, ώστε να έχουν αυτήν την αγάπη σύμμαχό τους όταν θα βγουν στον κόσμο. Ως μητέρα τους, θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορώ να τους δώσω."
