Je zit nu nog in het eerste trimester, in de negende week van de zwangerschap en daarmee het begin van de derde maand! Hoe jouw baby'tje zich nu ontwikkelt, waarom we niet meer van een ‘embryo’ spreken, en wat voor effecten de zwangerschap op je lichaam kan hebben, lees je hier!
Hoe ziet het eruit in de buik in de negende week van de zwangerschap?
Langzaamaan strekt het wormpje zich, voert het salto's uit en beginnen we kleine details te zien, zoals vingers en tenen. Alle organen zijn nu ontwikkeld. Vandaar dat we in dit stadium niet meer spreken van een ‘embryo’, maar van een foetus.
Je baby is nu ongeveer zo groot als een kers.
De organen zijn overigens niet alleen helemaal ontwikkeld; ze functioneren ook al een beetje. Zo begint de lever vanaf nu met de bloedvorming, klopt het hartje ijverig door en nemen de nieren een vaste vorm aan.
Dit is wat er nog meer met je foetus gebeurt:
- Tot nu toe had het embryo helemaal geen botjes, maar nu begint langzaam de botvorming op te komen in de armen.
- De oogjes zitten nog steeds aan de zijkant van het hoofdje, maar ze zijn al wel met oogleden
- De oortjes met oorschelpen bewegen nu naar de ‘juiste’ plek op het hoofdje.
- Als je in verwachting bent van een tweeling, is dat nu op de echo zien.
De foetus is ongeveer zestien tot vierentwintig millimeter lang en weegt zo'n zeven gram.
Wat gebeurt er met je tijdens de negende zwangerschapsweek?
Misselijkheid blijft voor veel zwangere vrouwen een rol spelen. Dit blijft ook nog een tijdje zo, tot ongeveer de twaalfde week. Ook ben je gevoeliger voor geuren en smaken dan voorheen. Dit is niet alleen van invloed op de hierboven vermelde vatbaarheid voor misselijkheid, maar ook op je eetgewoonten. Van de een op de andere dag kun je je lievelingseten niet meer lekker vinden.
Het HCG-gehalte (zwangerschapshormoon) bereikt nu een hoogtepunt, wat ertoe kan leiden dat sommige zwangerschapskwaaltjes verergeren, zoals vermoeidheid en ochtendmisselijkheid.
Je baarmoeder is nu ongeveer zo groot als een sinaasappel. Je hebt ook nog niet veel meer ruimte nodig, maar de kleren om je buik kunnen wel wat krap gaan zitten. Voor veel vrouwen valt dit te wijten aan de winderigheid die dankzij de hormonen opspeelt. De hogere progesteronspiegel zorgt er namelijk voor dat je gladde spieren verslappen. Ook het maag-darmkanaal en de vaatwanden worden hierdoor getroffen. Naast constipatie kan dit ook brandend maagzuur en spataders veroorzaken.
Brandend maagzuur komt tijdens de zwangerschap veel voor, vooral in de latere stadia. Dit komt door de druk op de maag. Ochtendkeelpijn kan ook een teken daarvan zijn. Je kunt een beetje verhoogd proberen te liggen om de pijn te verzachten. Door meerdere kleine maaltijden te nuttigen en een paar uur voor het slapengaan niets meer te eten kun je ook de symptomen verminderen.
Veranderingen in de bloedsomloop, waardoor de baby meer zuurstof kan krijgen, kunnen ervoor zorgen dat je sneller kortademig wordt. De longcapaciteit van zwangere vrouwen neemt nu toe tot zo'n 40%! Het is niet ongebruikelijk dat je tijdens een wandeling snel buiten adem raakt.
Als je in dit stadium een echo laat uitvoeren, gebeurt dit meestal met een zogeheten transducer die over de vagina heen wordt bewogen en dus niet over de buikwand. Met een beetje geluk kun je je baby nu aanschouwen en zien hoe hij/zij salto's maakt en rondzwemt in de vruchtzak.
Het is per verzekeringsmaatschappij verschillend welke voorzorgsmaatregelen nu worden geboden. Je kunt het beste aan je gynaecoloog vragen wanneer je aanspraak maakt op welke behandelingen en of je nog verder vrijwillige onderzoeken kunt doen.
Vooral de prenatale screening ligt niet altijd even eenvoudig. Zo zijn er nu verschillende mogelijkheden om al voor de geboorte vast te stellen of de baby misschien een genetische afwijking heeft of misvormd is.
Qua prenatale screening zijn er de volgende opties;
- Nekplooimeting
Hierbij wordt met een echo naar vochtophopingen in het nekje van de foetus gezocht. Als de ophoping te groot is, kan dat duiden op een chromosoomafwijking (zoals trisomie 21). Verder onderzoek kan dan meer uitsluitsel geven. - Combinatietest
Hierbij wordt de nekplooimeting samengevoegd met een bloedonderzoek van de moeder. Dit onderzoek kan het beste in de elfde week van de zwangerschap worden gedaan. - Vlokkentest
Dit is een invasieve methode: er worden met een naald via de buikwand of de vagina van de moeder cellen van de foetus afgenomen en deze worden vervolgens onderzocht. - Bloedtest voor het downsyndroom
Hierbij wordt het bloed van de moeder onderzocht om vast te stellen of de baby het downsyndroom (trisomie 21) heeft. Deze test wordt in Europa sinds 2012 aangeboden en geldt als zeer betrouwbaar. Toch kan er geen 100% uitsluitsel worden gegeven.
De meeste van deze testen kunnen rond de elfde of twaalfde zwangerschapsweek worden afgenomen. Ze zijn echter niet noodzakelijk en ook niet verplicht. Aangezien de vlokkentest een invasieve methode is, zijn er ook risico's aan deze test verbonden (zoals een miskraam). Dit is een extra reden om alvast te overwegen of het de moeite waard is om een van deze testen te laten doen, en na te denken over hoe je met de uitslag zou omgaan.
Bronnen:
https://www.medizin-transparent.at/bluttest-down-syndrom/
Afbeelding: Unsplash
